Villa (Roc) White

Al rijdend dacht hij aan de pleziertjes van een eigen huis, en wat een huis. Het huis stond afgelegen van alle andere huizen, in het bos ergens. Hij sloeg af bij de afslag die bijna totaal bedekt was met bladeren. Daar stond zijn huis, zijn thuis. Hij parkeerde zijn auto aan de voorkant van het huis, en liep met de sleutels in de hand naar binnen. Het was nog mooier dan hij zich herinnerde...

Hino spurtte wat rond bij de villa's, en ze had niet door dat de villa waar ze net voorbij liep
van Roc was. Toch rent ze gewoon door, en ze kijkt dan ondertussen naar de villa's. Een
heel eindje verder stopte ze heel even om adem te nemen, maar dan pas zag ze een auto
in haar richting komen. Ze schrok zich even dood, waarna ze dan op haar hardste begon te
rennen. Niet veel later zag ze een boom staan die redelijk dikke takken had, en ze klom er
dan ook in zodat ze hoog zat.

Hij at snel wat en ging toen joggen. Hij was verbaasd toen hij in het bos in de buurt van
zijn huis Hino in een boom zag....juist. Wel toevallig dat ze zo dicht bij zijn huis was, de meesten wisten niet eens dat hier ooit een huis had gestaan. Maar het stond er al heel lang... Hij knipperde even met zijn ogen om er zeker van te
zijn dat hij geen droom had ofzo..nope, Hino zat in de boom.
"Verdwaald?" Riep hij haar lachend toe.

Hino zat nog steeds in de boom, en gelukkig zat ze nu in het bos. Ze haatte het om telkens
achtervolgt te worden, en er was nu wel één nadeel. Ze had enkel een sportrokje met een
string er onder aan, en aangezien de personen daar beneden er juist naar konden kijken maakte dat het nog moeilijker voor haar. Plots hoorde ze een stem onder haar, en ze keek even naar beneden. "Nee hoor, alleen achtervolgt geweest met een zwarte auto." Zei Hino dan terug, en
ze klom onhandig de boom uit, waarna ze dan haar kleding weer goed zette.

Hij keek even beleefd de andere kant uit, starende blikken had ze wel genoeg gezien.
Hij haalde een paar takjes uit haar haar, ze zag eruit als zo'n bosnymf en om die gedachte
schoot hij in de lach.
"Je weet zeker dat je niet een kleeein beetje paranoïde bent?" Vroeg hij serieus. Hij
was er niet bij geweest dus wist niet wat er aan de hand was.

Rustig kijkt Hino hem aan, en ze merkt dan dat hij takjes uit haar haren haalde. Ze
grinnikte heel even, waarna ze dan tegen de boom aanleunt met haar rug. Ze bleef
hem gewoon aankijken, en ze glimlacht dan ook vriendelijk naar hem. Bij het horen
van zijn vraag grinnikte ze even, en ze stapt dan naar hem toe. Plagend legt ze
haar armen om zijn nek, en ze kijkt recht in zijn ogen. "Nee hoor dat ben ik niet."
Zei ze even lachend tegen hem, en ze hield hem nog steeds zo vast.

Hij keek haar glimlachend aan. Hij was eerst muziek aan het luisteren op zijn mobiel
maar zette die nu uit. Hij rook de geur van benzine nog steeds, dus er was weldegelijk
een auto geweest. En veel mensen kwamen helemaal niet langs deze weg, laat staan bij
zijn huis!
"Zin om bij mij thuis iets te gaan drinken? Het is heel dichtbij en dan kan jij je ook even
opfrissen van je paranoïde tochtje in een boom." Zei hij plagend terug.

Hino bleef zo staan met haar armen om zijn nek, en ze kijkt dan heel even om haar heen.
Toch wist ze dat ze hier nooit gerust gelaten word door die engerd, en ze kijkt dan weer
in de ogen van Roc. "is goed hoor, als het niet stoort." Zei Hino dan zacht tegen hem, en
ze kijkt hem plagend aan. "Hmm eigenlijk kan ik in deze boom wonen hoor, dan kan ik je
altijd opwachten en lekker plagen." Zei ze dan plagend tegen hem, en ze stak haar tong
dan ook uit. Ze bleef nog steeds hem aan zijn nek vasthouden, en ze zal echt niet gaan
lopen.

"Nehh jij stoord nooit, gezellig een boombuurvrouw." Zei hij lachend. Ze had nog steeds haar
armen om zijn nek geslagen, en het leek er niet op dat ze hem snel ging loslaten dus deed hij
het eerste wat in hem opkwam. Hij tilde haar op en liep zo naar zijn huis. Hij lette op dat hij
haar geen pijn deed of dat er iets uit haar zakken zou vallen. Ze was eng licht.

Hino lachte een beetje om zijn woorden, en ze kijkt wat om haar heen. Natuurlijk bleef
ze nog zo staan, en plots uit het niets tilde hij haar op. Dit zag er al beter voor haar,
en ze grijnsde dan ook heel even. Rustig hield ze alles in het oog, en daarna legt ze
haar hoofd tegen zijn schouder. Ze voelde zich wel net een bruid, en dat deed haar
even grinniken.

Na een tijdje lopen deed hij zijn hand voor haar ogen, hij was nog steeds erg
gesteld op zijn privacy en hij wilde de verassing erin houden. Hij sloeg de geheime afslag in
en liep zijn oprijpad op. Hij deed met een hand de deur open en zitte haar binnen weer rustig
neer. Toen haaldde hij zijn hand van haar ogen.
"Et voila." Zei hij grijnzend waarop hij de keuken in liep om iets te drinken voor hen te gaan
halen.

Hino kijkt hem rustig aan, en plots had ze een hand voor haar ogen. Ze wist even
niet wat er aan de hand was, maar ze liet hem gewoon doen. Kort daarna sluit ze
haar ogen, en ze blijft zo zitten. Plots werd ze binnen neergezet, en ze kijkt hem
dan rustig aan. "Mooi huis." Zei Hino dan zachtjes tegen hem, en ze kijkt dan wat
in het rond. Daarna ging ze op de bank zitten, en ze wacht rustig tot hij weer
terug komt.