bij de paarden

Phoebe liep door de stallen, af en toe keek ze naar binnen en aaide ze een paard.
De paarden hier zagen er veel beter verzorgd uit dan op haar vroegere manege.
Toen ze alle paarden in het eerste stallenblok gezien had liep ze naar de weiden, daar zag ze allerlei paarden grazen en sommige zelf speelse bokken maken. Ze droomde er al lang van... een eigen paard, maar ze wist dat deze droom waarschijnlijk geen werkelijkheid zou worden.

Tasunke kwam langs lopen hij had een gloednieuwe poetskist, deze was blauw. Hij botste tegen Phoebe aan. Hij keek naar het meisje. "Sorry, mijn fout." Zei hij.
Hij keek naar de lucht. Toen keek hij even naar Mistral. "Heb jij ook een eigen paard ?" Vroeg hij. Hij zette de kist snel voor de stal en liep toen terug.

Phoebe werd opeens tegen het hek gedrukt.
Ze keek om en zag Tasunke. "Geeft niet hoor. En... nee, ik heb geen paard. Al droom ik er wel van." zei ze rustig.

Tasunke lachte en liep naar zijn paard. "Dit is Mistral." Zei hij. "Mijn eigen paard." Zei hij.
"Een droom moet je najagen, anders leef je niet." Zei hij lachtend. "Wil je meschien een ritje maken op haar ?" Zei hij toen.

( is het geen hengst? )

Phoebe aaide mistral over zijn neus. Daarna keek ze naar Tasunke. "Inderdaad, ik streef ernaar." zei ze en glimlachte even. Daarna hoorde ze wat hij zei. Een ritje maken? liever eventjes wachten. "Ik wacht liever." zei ze rustig.

( Het is een hengst, wat dan ?)

Tasunke keek naar Mistral en toen naar Phoebe. "Als jij dat wilt." Zei hij. Hij keek naar het hek.
"Veel sparen," Zei hij. Hij knipoogde. "Dan kom je er wel !" Zei hij toen.

(je schreef wil je op haar rijden )

"Ik heb bijna genoeg geld nu." zei Phoebe lachend.
"Wat rijd hij?" vroeg Phoebe daarna.
"Springen, dressuur, western?" raadde ze.

"Nou ja," Zei hij. "Hij doet van alles, maar hij springt het meest, Hij kan maar een beetje dresuur en western." Zei hij lachend.
"Hij is best lief." Zei hij. Hij keek naar de lucht.

"Laat eens zien dan? of ga je niet met 'm rijden?" zei ze.
Ze aaide de hengst over zijn hals en maakte kleine rondjes met haar vingers.
De hengst ontspande zich wat meer.

"Dat kan wel." Zei hij. Hij keek naar Mistral. "Zin in een ritje jongen ?" Zei hij. Hij keek naar zijn paard. "Goed dan !" Zei hij en keek naar het halstertouw. Hij klikte het vast en liep met hem naar buiten, bond hem vast aan een haakje aan de box deur. "Zo," Zei hij en keek naar de vacht. "Niet vies," Zei hij. Hij haalde het zadel en legde dat erop. Hij singelde aan en haalde het hoofdstel. Hij deed deze ook om en maakte alle riempjes vast. Hij keek even naar Phoebe. "Zo," Zei hij toen. "Klaar." Zei hij. "Als ik het goed hem staan de hindernissen van vorige week ernog." Zei hij en keek naar Phoebe. "Kom je? ik ga buiten in de bak rijden."

Phoebe knikte en liep naast hem.
Ze keek naar de bak en inderdaad, daar stonden nog een paar hindernissen.
Ze waren best wel laag, maar het waren sprongetjes om even op gang te komen.
"Als je wilt zet ik ze wel hoger als je even hebt gesprongen." zei ze en wees naar de hindernissen.

Tasunke knikte. "Is goed." Zei hij. Hij leidde Mistral naar binnen en stapte op. "Zo" Zei hij. Hij keek naar de hindernissen. "Eitje." Zei hij. Hij stapte eerst een paar rondjes en draafde toen aan. Hij sprong er zo over. Dit deed hij nog 2 keer. "Kan je hem op ongeveer 60 centimeter zetten ?" Zei hij.

Phoebe knikte. Ze opende het hek, liep in de bak en sloot het hek weer achter zich.
Ze liep naar de hindernissen en zette deze op 60 centimeter, zoals haar gevraagd werd. Ze liep daarna weer naar het hek en leunde ertegen. "Klaar." zei ze droog.

Tasunke knikte even kort en draafde eerst een rondje. Toen wendde hij af en sprong erover heen. Hij grijnsde en ging in verlichte zit terwijl hij de sprong maakte.
"Zo," Zei hij. Hij stapte uit en liep toen naar Phoebe. Hij sprong eraf. Hij klopte zijn paard op de hals. "Jij krijgt zo een snoepje, goedzo." Zei hij. Hij keek naar Phoebe. "Bedankt." Zei hij snel. Hij liep met zijn paard de bak uit. "Kom je mee?" Zei hij.

Nita leide Illusion naar de bak. Ze opende het hek en liep samen met Illusion de bak in.
Ze singelde hem aan en steeg op. Ze had niet door dat Tasunke en Phoebe er ook waren en liet Illusion in een rustige stap over gaan. Toen Illusion de sprongetjes zag danste hij op zijn benen. Nita glimlachte. "Als je het goed doet nemen we wel een paar sprongetjes." zei ze en aaide hem over zijn hals. Nadat ze was ingestapt liet ze hem overgaan naar draf. Illusion’s spieren rolden onder zijn huid. Zijn draf was soepel en hij had zijn nek ontspannen gebogen. Nita liet hem een grote volte draven en hield de volte aan. Illusion draafde rustig door en werd nog wat rustiger. Toen Nita voelde dat hij helemaal ontspannen was liet ze hem terug op de hoefslag draven. Ze liet hem een achtje draven. Illusion luisterde perfect naar wat er hem gevraagd werd en hij maakte rustig een achtje. Na een paar minuten draven liet ze hem terug overgaan naar stap. Illusion luisterde nu bijna meteen. Ze klopte hem op zijn hals. “goed zo” prees ze. Illusion hinnikte tevreden en liet zijn nek ontspannen hangen. Na 10 minuutjes stappen spoorde ze hem aan en illusion ging in draf, daarna in een vloeiende galop. Hij zwiepte met zijn staart en wilde zijn pas nog wat versnellen maar Nita hield hem in. “Rustig jongen.” Zei ze. Na een rondje gegaloppeerd te hebben stuurde ze hem op de hindernis af. Illusion zette op de juiste plek af en vloog over de hindernis. Zijn poten had hij tegen zijn lichaam aangedrukt zodat hij de balk niet zou raken. Omdat hij altijd laag over de hindernis sprong om tijd te winnen had hij meer kans om een balk eraf te gooien. Illusion kwam weer neer en Nita liet hem in stap overgaan. “Was dat geweldig of niet?” zei ze tegen hem en lachte.
Ze keek rond of ze er een soort parcours in kon vinden. Eén korte blik op de hindernissen die er stonden was al genoeg om een heel parcours samen te stellen. Ze liet Illusion een kleine volgte draven en zette hem in galop. Ze stuurde hem naar de sprongen en Illusion vloog er probleemloos over heen. Ze voelde hoe zijn manen in haar gezicht waaiden en ze glimlachte weer. Ze stuurde hem naar de volgende sprongen en weer sprong Illusion er probleemloos overheen. Nu de laatste nog! dacht ze en stuurde hem naar de laatste sprong. Illusion zette af en vloog over de sprong heen. Hij had de balk geraakt... Ze liet hem overgaan in stap en keek naar de laatste sprong. Ze zuchte tevreden. Ze hadden het kleine parcourtje foutloos afgelegd. Ze lachte en beloonde Illusion nogmaals.

Phoebe had even naar Nita en Illusion staan kijken tot Tasunke iets aan haar vroeg. "hmm? Oh oke." zei ze toen de vraag tot haar was doorgedrongen. "Hij kan goed springen vind ik." Zei Phoebe rustig en aaide Mistral over zijn voorhoofd. "Maar dat paard daar is ook niet mis." zei ze met een hoofdknik naar Illusion en Nita.

Tasunke keek naar Nita. "Illsion is zeker niet mis." Zei hij. Hij keek naar Nita. "Mooie sprongen !" Riep hij naar haar toe.
Hij keek naar Mistral. "We gaan je afzadelen." Zei hij en deed dit. Hij had alles netjes opgeborgen en haalde de zweetdeken op. Hij legde deze over Mistral heen en bracht hem naar de wei. " Zo.." Zei hij.

Phoebe volgde hem maar omdat ze alle spullen hier niet wist liggen.
"Heb je nog meer paarden?" vroeg ze na een korte stilte.
Ze keek hem vragend aan.

Nita schrok toen ze opeens geroep hoorde. Blijkbaar was het voor haar bedoeld.
Ze liet Illusion stoppen en keek om zich heen. Daar zag ze Tasunke met nog iemand anders staan. Ze liet Illusion naar het hek stappen waar Tasunke en Phoebe stonden. "Hey, ik wist niet dat je hier nog was." zei ze en lachte even. Daarna keek ze naar Phoebe. "En wat is jou naam?" vroeg ze rustig.

"Jaa," Zei hij. "Ik ben er ook !" Hij lachte naar Nita. Toen hoorde hij wat Phoebe vroeg. "Euhhmm nee." Zei hij toen. Hij lachte kort en ging het halster touwe weer op. "Mooie springen hoor Nita, echt waar !" Zei hij.

"Ik denk dat ik nu alleen nog maar dressuuroefeningen ga doen. Zei Nita en steeg af. Ze maakte Illusion vast aan het hek en pakte de balken van een paar hindernissen waarna ze die een voor een naast elkaar legde. Ze maakte Illusion los en draafde tussen de hindernisbalken. Illusion moest zich nu goed concentreren op waar hij zijn voeten zette.

Tasunke keek vol bewondering en liep naar het hek toe. Hij keek hoe Illusion de oefening deed. "Hulp nodig ?" Zei hij lachend. Hij keek naar Nita, zij was goed met paardrijden. "Mooi hoor..' Mopelde hij een beetje.

Illusion struikelde soms, maar het ging al veel beter dan in het begin. "Waarmee wil je helpen dan?" vroeg Nita rustig toen ze tusses alle balken door had gedraafd. Ze liet hem overgaan in stap en liet Illusion weer naar Tasunke en Phoebe toegaan.

"Balken verslepen ?" Zei hij. Hij keek naar Nita. Tasunke kneep zijn ogen even dicht. Hij had het weer, die hevige buikpijn. "Auw..' Zei hij zacht en zakte op zijn knieën. Hij greep naar zijn buik, normaal was dit zo weg maar nu niet.. Hij had veel pijn en kneep zijn ogen steeds harder dicht.

Nita zag hoe Tasunke op zijn knieën zakte en sprong van Illusion af. Ze rende naar hem toe en knielde bij hem neer. "Gaat het?" vroeg ze bezorgd. Ze wist niet goed wat doen.