With Hania..

(alleen ik en Hania)

Murray liep met Hania richting het bos. Ze liepen een stukje schelpenpad op dat leidde naar het begin van het bos. Het was al vrij donker. ''ben je bang in het donker?'' vroeg Murray met een lichtte grijns aan Hania en draaide zijn gezicht in haar richting en keek haar aan.

"Een beetje" gaf Hania toe. Daarna keek ze hem aan.
"Maar ik hou wel van een uitdaging." zei ze daarna.
"En jij?" vroeg ze. "Ben jij bang in het donker?"

''ik ben niet bang in het donker'' zei hij rustig en sloeg een arm om haar schouders heen. ''en jij hoeft dat ook niet te zijn want ik ben bij je.. tenzij je me niet vertrouwt'' zei hij rustig tegen haar en keek haar diep aan in haar ogen.

Hania moest wat blozen toen hij zijn arm om haar schouders heen sloeg, maar dat zag je niet in het donker. "Ik vertrouw je..." zei ze zacht terwijl ze in zijn ogen keek. Ze glimlachte lichtjes terwijl ze dat zei.

''mooi'' zei hij zacht en keek toen even voor zich. Het bos wel erg groot, maar al zouden ze verdwalen ze waren toch samen. Hij begon langzaam aan rustig te lopen terwijl hij zijn arm nog steeds om haar schouders heen had.

Hania glimlachte.
Ze keek rond en zag af en toe een beetje licht door het bladerdek schijnen.
"Het is een mooi zich hé?" vroeg ze en keek naar Murray.

''ja zeg dat wel, volgensmij is het vanavond vollemaan'' zei hij rustig en keek even naar haar waarna hij omzich heen keek. Het was pikke donker maar door de maan kon je het pad nog wel zien.

Hania glimlachte en keek naar Murray.
"Jij bent toch geen weerwolf hé?" vroeg ze plagend.
"Anders ren ik zo snel ik kan weg van jou." plaagde ze.

( ik ga, doei )

Terwijl ze rustig verder liepen naderde ze een meer. Daarvoor lag een groot gras veld met een bankje vlak bij het meer. Eromheen stonden natuurlijk allemaal bomen. Hij hoorde de woorden van Hania en grinnikte. ''hmm ik weet het niet hoor'' zei hij flauwtjes en draaide zich ineens om. Hij tilde haar op en grijnsde lichtjes. ''grom grom ik ben een gevaarlijke weerwolf'' zei hij plagend tegen haar en keek haar met lichtte speelsheid in zijn ogen aan.

(kej later..)

Hania keek naar het meertje, het was echt een mooi zicht.
Maar voor ze het wist werd ze opgetilt. Ze keek naar Murray en lachte om zijn woorden.
"Help, help!" riep ze lachend.

Murray grinnikte en grijnsde lichtjes. ''mwahaha ik ga je bijten hoor'' riep hij droogjes en lachtte. Hij deed zijn mond los en ging met zijn mond naar haar nek zodat het net leek alsof hij ging bijten. ''eigenlijk lijk ik net een vampier zo'' zei hij zacht en grinnikte en hij gaf toen ineens gewoon een kusje in haar nek.

Hania grinnikte toen hij dat zei en deed alsof ze flauwviel.
"Oh nee, ik ben gebeten door een weerwolf die net op een vampier lijkt." zei ze met haar hand voor haar ogen.

Murray ging weer recht staan en keek haar droogjes aan. ''nog even en ik laat je in het meer vallen hoor'' zei hij en grinnikte. Hij liep rustig het grasveld op en legde Hania daar voorzichtig neer waarna hij gewoon naast haar ging zitten en naar het meer keek.

Hania bleef gewoon lui in zijn armen liggen en deed haar ogen pas open toen hij haar neerlegde. Ze ging rechtzitten en keek hem aan. Ze stond op en draaide zich om. Ze ging wat dichter naar hem toe en ging dicht naast hem zitten.

Murray keek op toen hij iets tegen zich aanvoelde en zag dat het Hania was. Hij grinnikte maar sloeg nu even geen arm om haar heen. Hij keek weer naar het meer en daarna naar de maan. Het werdt deze avond blijkbaar echt vollemaan want hij begon al aardig rond te worden en hij scheen ook erg vel.

Hania leunde tegen Murray aan en keek naar het meer.
Af en toe rimpelde het water door een of ander insect en vervaagde het beeld van de maan die op het water scheen. Ze zuchte even en sloot haar ogen.

Murray zuchtte even en keek toen naar Hania. Hij zag dat ze haar ogen gesloten had en hij sloeg toen maar een arm om haar heen. ''moet jij niet naar huis?'' vroeg hij flauwtjes en keek weer naar het meer.

"Ze wachten wel..." zei Hania rustig.
"En met ze bedoel ik niemand..." zei ze er zacht achteraan.
Ze had haar ogen nog steeds gesloten en deed ze langzaam open. Ze keek in Murray's ogen en glimlachte lichtjes.

Murray grinnikte en keek haar ook aan. Hij bleef haar maar aan kijken en glimlachtte. ''je hebt mooie ogen..'' zei hij zachtjes en legde zijn vrije hand op haar rechter wang.

Hania glimlachte even en legde haar linkerhand op zijn hand.
"Jij ook..." zei ze en keek hem aan.
"Ze zijn trouwens vele mooier als die van mij..." zei ze daarna.

''das niet helemaal waar'' zei hij en keek haar rustig aan. Hij glimlachtte lichtjes en haalde de hand die hij op haar wang had weer weg. Hij hielde zijn andere arm nog steeds om haar heen en keek haar nog steeds aan.

Hania keek in zijn ogen, ze glinsterden zo mooi door het maanlicht.
Ze moest blozen en keek naar het meer.
Ze leunde nog steeds tegen Murray aan en keek hoe de maan en sterrenhemel werden weerspiegeld in het water.

Murray grinnikte en keek ook weer even naar de lucht. Hij haalde zijn arm om haar heen weg en ging liggen. Hij legde zijn handen onder zijn hoofd en staarde naar de lucht die vol met sterren was en een prachtige vollemaan.

Hania voelde hoe hij zijn arm van haar weghaalde.
Ze keek hem aan en draaide zich naar hem toe.
Ze ging op haar knieen zitten en keek hem aan.
Ze deed haar haren achter haar oren terwijl ze hem nog steeds aankeek.

Murray keek nog steeds naar de sterren en merkte toen dat Hania wat bewoog. Hij volgde haar bewegingen en keek haar ook aan toen ze hem aan keek. Hij glimlachtte lichtjes en liet zijn hoofd nog ontspannen onder zijn hoofd liggen.